အိမ္ၿခံေျမ၊ တိုက္ခန္း အ၀ယ္မမွားေစဖို႔
ေျမအမ်ဳိးအစားတြင္ ဘိုးဘြားပုိင္ေျမ၊ ဂရန္ေျမ၊ ပါမစ္ေျမ၊ ဥယ်ာဥ္ၿခံေျမ စသည္ျဖင့္ႏိုင္ငံေတာ္ကေျမအမ်ဳိးအစား သတ္မွတ္ေပး ထားပါ သည္။ ဘိုးဘြားပုိင္ေျမႏွင့္ ဂရန္ ေျမတို႕ကုိ အေရာင္းအဝယ္ ျပဳလုပ္ ပါက စာခ်ဳပ္စာတမ္း မွတ္ပံုတင္ ႐ံုးတြင္ မွတ္ပံုတင္ အေရာင္းအ ဝယ္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုခြင့္ရေပသည္။ သုိ႕ရာတြင္ ဥယ်ာဥ္ၿခံေျမ၊ ပါမစ္ေျမတို႕မွာမူစာခ်ဳပ္စာ တမ္း မွတ္ပံုတင္႐ံုးတြင္ အေရာင္း အဝယ္ မွတ္ပံုတင္စာခ်ဳပ္ျပဳလုပ္ ခ်ဳပ္ဆိုခြင့္ မျပဳသည့္ ေျမအမ်ဳိး အစားတြင္ ပါဝင္သျဖင့္ အေရာင္း အဝယ္ ကတိစာခ်ဳပ္- Sale Contract ျဖင့္ သာ လႊဲေျပာင္းဝယ္ယူၾက ၿပီး ထုိမွတစ္ဆင့္ ဂရန္သစ္ ေလွ်ာက္ထားၾကရေပသည္။

လယ္ယာေျမ၊ ၿခံေျမဆို လွ်င္လည္း လူေနရပ္ကြက္အတြင္း ရွိ ရြာေျမအျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီးျဖစ္ ေၾကာင္း သက္ဆိုင္ရာ ေျမစာရင္း ဦးစီးဌာန သုိ႕မဟုတ္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီ ေျမယာဌာနမွ သက္ေသခံ လက္မွတ္ ရရွိထားရန္ လိုအပ္ေပ သည္။ ထုိသုိ႕ အေရာင္းအဝယ္ မွတ္ပံုတင္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုခြင့္ မရ သည့္ ဥယ်ာဥ္ၿခံေျမ၊ ပါမစ္ေျမတို႕ ကုိ အေရာင္းအဝယ္ ျပဳရာတြင္ အေရာင္းပဋိဥာဥ္ကတိစာခ်ဳပ္ (အရပ္စာခ်ဳပ္) မ်ားေပၚ မူတည္၍ အဆင့္ဆင့္ လႊဲေျပာင္း၊ ေရာင္းခ် ၾကသျဖင့္ ပုိင္ဆိုင္မႈမခိုင္မာဘဲ ျပႆနာမ်ားျဖစ္ေပၚလာေလ့ ရွိေပသည္။ ဤသည္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ဆံုးျဖတ္ထားသည့္ တရားစီရင္ထံုး တစ္ခုကုိ ေဖာ္ျပလိုပါသည္။ 'ဦးစိုးျမင့္ႏွင့္ ဦးေအာင္ ေက်ာ္မင္း၊ ပါ (၂) ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံ တရားစီရင္ထံုး၊ စာ မ်က္ႏွာ- ၁၆၇' အမႈမွာ ေရႊေတာင္ ၿမိဳ႕နယ္ တရား႐ံုး၌ ဦးေအာင္ေက်ာ္ မင္းႏွင့္ ေဒၚသန္းႏြဲ႕တို႕က ဦးစိုးျမင့္ အေပၚ ပဋဥာဥ္အတိုင္း မွတ္ပံုတင္ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုၿပီး ေျမႏွင့္အိမ္ကုိ လက္ေရာက္ရလိုမႈ စြဲဆိုရာ ၿမိဳ႕နယ္ တရား႐ံုးက အႏုိင္ဒီဂရီ ခ်မွတ္ခဲ့ သည္။

ဦးစိုးျမင့္က ၿမိဳ႕နယ္တရား ႐ံုး၏ စီရင္ခ်က္ႏွင့္ ဒီဂရီကုိ ပဲခူး တိုင္းတရား႐ံုး (ျပည္ခ႐ိုင္) သုိ႕ အယူခံဝင္ခဲ့ရာ ပလပ္ျခင္း ခံခဲ့ရ သည္။ တုိင္းတရား႐ံုး၏ စီရင္ခ်က္ ႏွင့္ ဒီဂရီကုိ မေက်နပ္၍ ဦးစိုးျမင့္ က တရား႐ံုးခ်ဳပ္သုိ႕ ထပ္မံအယူခံ ဝင္ခဲ့ရာ ေအာင္ျမင္မႈ မရရွိခဲ့သ ျဖင့္ အထူးအယူခံ႐ံုးသုိ႕ အယူခံဝင္ ခဲ့ေသာအမႈျဖစ္သည္။ အထူးအယူခံခံု႐ံုးက သံုးသပ္ဆံုးျဖတ္သည္မွာ အခ်င္းျဖစ္ ေျမကြက္ကုိ ဦးေအာင္ေက်ာ္မင္းတို႕ က ဦးစိုးျမင့္ထံမွ သက္ေသခံေျမ ႏွင့္ အေဆာက္အအံု အေရာင္းအ ဝယ္ ကတိစာခ်ဳပ္အရ အဖုိးစား နားေပး၍ ဝယ္ယူခဲ့သျဖင့္ ပဋိÓဥ္ အတိုင္း အေရာင္းအဝယ္ မွတ္ပံု တင္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုၿပီး ေျမႏွင့္ အေဆာက္အအံုကုိ လက္ေရာက္ ေပးအပ္ရန္ ဦးေအာင္ေက်ာ္မင္း တို႕က အဆိုျပဳ၍ တရားစြဲဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ ပဋိဥာဥ္အတိုင္း ေဆာင္ ရြက္ေပးေစလိုမႈတြင္ တရားလိုႏွင့္ တရားၿပိဳင္ အၾကား ၿပီးေျမာက္ေသာ ပဋိဥာဥ္ရွိဖို႕ လိုေပသည္။ ယင္းပဋိ ဥာဥ္ပါ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို ကတိပါအတိုင္း ေဆာင္ရြက္ေပးေစ လိုျခင္းျဖစ္၍ ကတိပဋိÓဥ္အေပၚ အေျခခံစြဲဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။

ပစၥည္းကုိ လက္ေရာက္ ေပးေစလိုမႈမ်ား၊ ပစၥည္းလႊဲေျပာင္းျခင္းစာခ်ဳပ္ ပဋိဥာဥ္အေပၚ အေျခ ခံ ဆံုးျဖတ္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ယခုအမႈ သည္ ပစၥည္း လက္ေရာက္ရရွိခဲ့ျခင္း မရွိသျဖင့္ ပဋိÓဥ္အတိုင္း ေဆာင္ရြက္ေပး ေစလိုမႈအျပင္ ပစၥည္းလက္ေရာက္ ရလိုမႈပါ ပူးတြဲစြဲ ဆိုထားေပသည္။ ပစၥည္းလက္ေရာက္ ရလိုမႈျဖစ္လွ်င္ အခ်င္းျဖစ္ပစၥည္း၏ ပုိင္ဆိုင္မႈကုိ မူတည္၍ တရား႐ံုးက ဆံုးျဖတ္ေပး ရမည္ ျဖစ္သည္။ အခ်င္းျဖစ္ေျမကြက္၏ေျမပံုႏွင့္ေျမရာဇဝင္အရေျမကြက္အမည္ေပါက္ ပိုင္ရွင္မွာဦးေမာင္ခႏွင့္ ေဒၚေစာရွင္တို႕ အမည္ေပါက္ ျဖစ္ေနသည္။ ဦးစိုး ျမင့္သည္ အခ်င္းျဖစ္ေျမကြက္ကုိ ၿခံေျမအေရာင္းအဝယ္ ကတိစာ ခ်ဳပ္ အရ ေငြက်ပ္တစ္ေထာင္ျဖင့္ ဦးသူေတာ္ ထံမွ ဝယ္ယူခဲ့သည္။ ဦးသူေတာ္ႏွင့္ေျမကြက္အမည္ေပါက္ဦးေမာင္ခ၊ေဒၚေစာရွင္ တို႕၏ တရားဝင္ အေရာင္းအဝယ္ ျပဳလုပ္ထား သည့္ ဆက္စပ္စာခ်ဳပ္ မ်ားလည္း မေတြ႕ရေပ။ ဦးစိုးျမင့္ တင္ျပေသာ ၿခံေျမအေရာင္းအဝယ္ ကတိစာခ်ဳပ္ မွာလည္း တံဆိပ္ေခါင္း ထမ္း ေဆာင္ထားျခင္း မရွိသည့္အျပင္ မွတ္ပံုတင္ထားျခင္း မရွိသျဖင့္ ပစၥည္းလႊဲေျပာင္းျခင္း အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၅၄ ႏွင့္ စာခ်ဳပ္စာတမ္း မ်ား မွတ္ပံုတင္ အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၁၇ တို႕အရ တရားမဝင္ေသာေၾကာင့္ အခ်င္းျဖစ္ေျမကြက္ကုိ ဦးစိုးျမင့္က တရားဝင္ ပုိ္င္ဆိုင္ခြင့္ မရွိႏုိင္ေပ။ ေရာင္းခ်ပုိင္ခြင့္လည္း မရွိေခ်။

ထို႕ ေၾကာင့္ အခ်င္းျဖစ္ေျမႏွင့္ အိမ္ကုိ ဦးစိုးျမင့္က ပဋိဥာဥ္အတိုင္း မွတ္ပံု တင္ အေရာင္းစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုၿပီး လက္ေရာက္ေပးအပ္ရန္ တရား႐ံုး က အမိန္႕ခ်ႏုိင္မည္ မဟုတ္ဟု ဆံုး ျဖတ္ထားေပသည္။ သုိ႕ရာတြင္ ေရာင္းေၾကး ေငြအတြက္ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ေပးသြင္း ထားပါကေရာင္းသူေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဝယ္သူေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ပဋိဥာဥ္အတိုင္း ေဆာင္ ရြက္ရန္ ပ်က္ကြက္လွ်င္ ထုိေငြကုိျပန္ လည္ေပးအပ္ရမည္ျဖစ္သည္။ ဤအမႈတြင္ ဦးစိုးျမင့္က ပဋိဥာဥ္အတိုင္း ေဆာင္ရြက္မေပး ႏုိင္ေသာ အေျခအေန ရွိသျဖင့္ အေရာင္း အဝယ္ ကတိစာခ်ဳပ္ပါ အတုိင္း ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ဝယ္သူ ဦးေအာင္ ေက်ာ္မင္းတို႕က တစ္စံုတစ္ရာပ်က္ ကြက္ျခင္းမရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ ဦးေအာင္ေက်ာ္မင္းတို႕က ဦးစိုးျမင့္သုိ႕ ေရာင္းေၾကးေငြ တစ္သိန္းေလးေသာင္း က်ပ္ အ ျပည့္အဝ ေပးအပ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ထုိေငြကို ဦးစိုးျမင့္ကျပန္လည္ေပးေစသင့္သည္ဟု သံုးသပ္ၿပီး ဦးစိုးျမင့္က ဦးေအာင္ေက်ာ္မင္းတို႕ကုိ ေရာင္းေၾကးေငြက်ပ္ တစ္သိန္းေလးေသာင္းကုိျပန္ေပးေစရန္ အမိန္႕ခ်မွတ္ခဲ့ေပသည္။ ထုိ႕အတူ အေပ်ာက္စ နစ္ျဖင့္ တိုက္ခန္း ဝယ္ယူရာတြင္ အမွန္တကယ္ ေရာင္းပုိင္ခြင့္ရွိသူ ထံမွ မဟုတ္ဘဲ ပိုင္ရွင္အစစ္ဟုထင္၍ ဝယ္မိသျဖင့္ တိုက္ခန္းမွ ဖယ္ရွားေပး ခဲ့ရေသာ အမႈတစ္ခုကုိ ေဖာ္ျပလိုပါသည္။ 'ေဒၚတင္ေမာ္၊ ပါ (၂) ႏွင့္ ဦးျမင့္သိန္း၊ ပါ (၂)။

၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံ တရားစီရင္ထံုး စာမ်က္ႏွာ ၈၉' အမႈတြင္ ရန္ကုန္ တုိင္းတရား႐ံုး၌ ေဒၚတင္ေမာ္ႏွင့္ ေဒၚသန္းသန္းဝင္းတုိ႕က ဦးျမင့္ သိန္းႏွင့္ ေဒၚေဆြေဆြျမင့္တို႕အ ေပၚ တရားလိုမ်ား ပုိင္ဆုိင္ေသာ တိုက္ခန္းအတြင္းသုိ႕ က်ဴးေက်ာ္ ဝင္ေရာက္ေနထုိင္သည့္ တရားၿပိဳင္မ်ားအား ဖယ္ရွားထြက္ခြာေပးေစလိုမႈ စြဲဆိုရာ အႏုိင္ဒီဂရီ ရခဲ့သည္။ တုိင္းတရား႐ုံး၏ စီရင္ ခ်က္ႏွင့္ ဒီဂရီကုိ ဦးျမင့္သိန္းတို႕က တရား႐ံုးခ်ဳပ္သို႕ အယူခံဝင္ရာ မူလ ေဒၚတင္ေမာ္တို႕ စြဲဆိုသည့္ အမႈကုိ ပလပ္ေၾကာင္း အမိန္႕ခ် မွတ္ခဲ့သည္။ ယင္း အမိန္႕ကုိ ေဒၚတင္ေမာ္တို႕က မေက်နပ္၍ အထူး အယူခံခံု႐ံုးသုိ႕ အယူခံဝင္လာျခင္းျဖစ္သည္။ အထူးအယူခံခံု႐ံုးက သံုး သပ္ ဆံုးျဖတ္သည္မွာ ဤအမႈတြင္ ေဒၚတင္ေမာ္ႏွင့္ ေဒၚသန္းသန္း ဝင္းတုိ႕သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ပန္းဘဲ တန္းၿမိဳ႕နယ္၊ (၈) ရပ္ကြက္၊ လမ္း ၃ဝ၊ ပထမထပ္၊ ၂၃၂ အခ်င္းျဖစ္ တိုက္ခန္းကို ၂၈-၄-၉၄ ေန႕တြင္ ေဒၚလွလွစိန္ထံမွ တန္ဖိုးေငြက်ပ္ တစ္ဆယ့္သံုးသိန္းငါးေသာင္းျဖင့္ သက္ေသခံ တိုက္ခန္း အေရာင္း အဝယ္ ကတိစာခ်ဳပ္အရ ဝယ္ယူခဲ့သည္။

ဝယ္ယူၿပီးေနာက္ ေဒၚတင္ ေမာ္တို႕သည္ အခ်င္းျဖစ္တိုက္ခန္း ကုိ ဦးခ်င္တိန္ေဟာက္အား ငွား ရမ္းထားခဲ့သည္။ အိမ္ငွား ဦးခ်င္တိန္ ေဟာက္ ေျပာင္းေရႊ႕ခ်ိန္တြင္ ေဒၚ တင္ေမာ္၏ သားျဖစ္သူ ဦးတင္ ထြန္းဝင္းအား ေခတၱေနထိုင္ခြင့္ျပဳ ခဲ့သည္။ ေဒၚတင္ေမာ္ႏွင့္ ေဒၚ သန္းသန္းဝင္းတို႕သည္ႏိုင္ငံျခားသုိ႕ သြားေရာက္လည္ပတ္ၿပီးျပန္ေရာက္လာသည့္အခါ အခ်င္းျဖစ္ တိုက္ခန္းသုိ႕ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈ သည္။ ဤတြင္ တိုက္ခန္း၌ ဦးျမင့္ သိန္းတို႕ မိသားစုက က်ဴးေက်ာ္ဝင္ ေရာက္ေနထုိင္လ်က္ ရွိသည္ကို ေတြ႕ရ၍ ဦးျမင့္သိန္းတို႕အေပၚ တိုက္ခန္းမွ ဖယ္ရွားထြက္ခြာေပး ေစလိုမႈ စြဲဆိုျခင္း ျဖစ္သည္။ အခ်င္းျဖစ္တိုက္ခန္း ပါဝင္ေသာ တိုက္အမွတ္ ၂၃၂ ၏ ေျမပုိင္ရွင္ ဦးရာကြတ္ေမာင္ေမာင္ က ၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ အခ်င္းျဖစ္ တိုက္ခန္းကုိ ေဒၚလွလွစိန္က ေဒၚ တင္ေမာ္ႏွင့္ ေဒၚသန္း သန္းဝင္းတို႕ ထံ ေရာင္းခ်ခဲ့သည္။ ေဒၚလွလွစိန္က ကြၽန္ေတာ့္အား အမည္ေျပာင္း ခ ေျခာက္ေသာင္းေပးသျဖင့္ ကြၽန္ ေတာ္သည္ တိုက္ခန္း ပုိင္ရွင္အျဖစ္ ေဒၚလွလွစိန္အမည္မွ ေဒၚတင္ ေမာ္ႏွင့္ ေဒၚသန္းသန္းဝင္းအမည္ သုိ႕ ေျပာင္းေပးလိုက္သည္။ ေဒၚတင္ေမာ္ႏွင့္ ေဒၚ သန္းသန္းဝင္းတို႕ သည္ ယခုအခ်ိန္ထိ အိမ္လခေပး ေခ်ရန္ ပ်က္ကြက္မႈ လံုးဝမရွိေသး ပါဟု ထြက္ဆိုထားသည္။

ယင္း အခ်က္ကုိ ေထာက္႐ႈျခင္းအားျဖင့္ ေဒၚတင္ေမာ္ႏွင့္ ေဒၚသန္းသန္း ဝင္းတို႕သည္ အခ်င္းျဖစ္တိုက္ခန္း ကုိ အေပ်ာက္စနစ္ျဖင့္ ဝယ္ယူ ေၾကာင္း ထင္ရွားသည္။ ဦးတင္ထြန္းဝင္းသည္ မိခင္ေဒၚတင္ေမာ္ႏွင့္ ေဒၚသန္း သန္းဝင္းတို႕ ႏုိင္ငံျခားသုိ႕ ခရီး ေခတၱသြားေနစဥ္ အခ်င္းျဖစ္တိုက္ ခန္းကုိ မိခင္ေဒၚတင္ေမာ္ႏွင့္ ေဒၚ သန္းသန္းဝင္းတုိ႕၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ သုိ႕မဟုတ္ လႊဲအပ္ခ်က္ တစ္စံုတစ္ ရာ မရွိဘဲ မိမိပုိင္ဆိုင္ေလဟန္ျဖင့္ လိမ္လည္၍ ဦးျမင့္သိန္းတို႕အား လႊဲေျပာင္းေရာင္းခ်ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ ေၾကာင္း ေပၚေပါက္သည္။ 'Nemo Dat Quod non habet' ဥပေဒဆို႐ိုးအရ မည္သူမွ် မိမိတြင္ မရွိေသာ အခြင့္အေရးကုိ သူတစ္ပါးအား မအပ္ႏွင္းႏုိင္ေပ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ပစၥည္းလႊဲေျပာင္းေပး ရန္ အခြင့္အေရးမရွိသူက လႊဲ ေျပာင္းေပးျခင္းသည္ တရားဝင္ အတည္မျဖစ္ေပ။ ဦးတင္ထြန္းဝင္းသည္ အခ်င္းျဖစ္ ဥပစာႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ စီမံခန္႕ခြဲႏုိင္သည့္ အခြင့္အေရး တစ္စံုတစ္ရာ ရွိသူ မဟုတ္သျဖင့္ ဦးျမင့္သိန္းတို႕သည္ ¤င္းထံမွ အခ်င္းျဖစ္တိုက္ခန္းကို လႊဲေျပာင္း ရယူျခင္းသည္ ဥပေဒႏွင့္ ညီညြတ္ ျခင္း မရွိသည့္အျပင္ ¤င္းတုိ႕အေန ျဖင့္ တရားဝင္ လက္ရွိထားပုိင္ခြင့္ လည္း ရွိမည္မဟုတ္ေပ။

ဦးျမင့္သိန္းတို႕အေနျဖင့္ ေရာင္းသူ ဦးတင္ထြန္းဝင္းအေပၚ တြင္သာ မိမိတို႕ နစ္နာမႈအတြက္ ထုိက္သင့္ေသာသက္သာခြင့္ကို ေတာင္းဆိုရန္သာ ရွိေပသည္။ အထက္ပါ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ေဒၚတင္ေမာ္တို႕သည္ အခ်င္းျဖစ္ တိုက္ခန္းကို လက္ေရာက္ ရထိုက္ ခြင့္ရွိသည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေပသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အိမ္ၿခံေျမ တိုက္ခန္းမ်ား ဝယ္ယူရာတြင္ ေရာင္းခ်သူသည္ အမွန္တကယ္ ပုိင္ရွင္ျဖစ္သူ ဟုတ္၊ မဟုတ္ကုိ ေသခ်ာေလ့လာ စံုစမ္းဖို႕ လိုအပ္ ေပသည္။ ပုိင္ရွင္ အစစ္အမွန္ မဟုတ္သူထံမွ မွားယြင္းဝယ္ယူမိပါ လွ်င္ ပစၥည္းဆံုး႐ႈံး နစ္နာသည္ အထိ ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း သတိေပး ေရးသားလိုက္ပါသည္။